امامان شیعه پایهگذاران تقریب
جامعه
اسلامى با زحمتهاى طاقت فرساى پیامبر و یارانش در کمتر از نیم قرن در
حجاز شکل گرفت. با رحلت پیامبر نزاع و اختلاف به عنوان آسیب و آفتى درونى
این جامعه نوپا را تهدید مى کرد. در این میان بیشترین تلاش براى حفظ وحدت و
اتحاد جامعه اسلامى را امامان اهل بیت به انجام رساندند.
آموزه هاى قرآن جامعه انسانى را به سلام و صلح دعوت مى کند: «یا أیُّها الَّذینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فى السِّلْمِ کافَّةً»[1] و فراتر از آن جامعه دینى را به برادرى مى خواند: «إنَّما الْمُؤمِنُونَ إخْوَةٌ».[2]
امیر
مؤمنان على علیه السلام در نامه اش خطاب به مالک اشتر فرمان رفتار نیکو
با شهروندان را مى دهد؛ چرا که یا برادر دینى اویند و یا انسانى همانندش. إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْقِ.[3] [مردمان] یا برادر دینى تواند و یا شبیه تواند در آفرینش.
پس
زمینه این آموزه ها وجود اختلاف در میان انسانهاست خواه این اختلافها
برخاسته از خصلتهاى غیر اخلاقى باشد و یا نشأت گرفته از فهم و درکهاى
متفاوت از... متن کامل در ادامه مطلب