حجت‌الاسلام دکتر مهریزی

امامان شیعه پایه‏‌گذاران تقریب

جامعه اسلامى با زحمت‏هاى طاقت فرساى پیامبر و یارانش در کمتر از نیم قرن در حجاز شکل گرفت. با رحلت پیامبر نزاع و اختلاف به عنوان آسیب و آفتى درونى این جامعه نوپا را تهدید مى‏ کرد. در این میان بیشترین تلاش براى حفظ وحدت و اتحاد جامعه اسلامى را امامان اهل بیت به انجام رساندند.

آموزه‏ هاى قرآن جامعه انسانى را به سلام و صلح دعوت مى‏ کند: «یا أیُّها الَّذینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فى السِّلْمِ کافَّةً»[1] و فراتر از آن جامعه دینى را به برادرى مى‏ خواند: «إنَّما الْمُؤمِنُونَ إخْوَةٌ».[2]

امیر مؤمنان على علیه‏ السلام در نامه‏ اش خطاب به مالک اشتر فرمان رفتار نیکو با شهروندان را مى‏ دهد؛ چرا که یا برادر دینى اویند و یا انسانى همانندش. إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی الدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی الْخَلْقِ.[3] [مردمان] یا برادر دینى تواند و یا شبیه تواند در آفرینش.

پس زمینه این آموزه ‏ها وجود اختلاف در میان انسان‏هاست خواه این اختلاف‏ها برخاسته از خصلت‏هاى غیر اخلاقى باشد و یا نشأت گرفته از فهم و درک‏هاى متفاوت از... متن کامل در ادامه مطلب